Wzorzec rasy według FCI (źródło - zkwp.pl)
Mastif Tybetański (Do Khyi)
Tibetan Mastiff
POCHODZENIE : Tybet.
PATRONAT : FCI.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24.03.2004.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies do towarzystwa i stróżujący.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego. Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Mastyf tybetański (Do Khyi) to prastara rasa psów, pilnujących stad w Himalajach i stróżujących w tybetańskich klasztorach. Od starożytności narosło o niej wiele mitów. Od Arystotelesa (384-322 p.n.e.) po słynne dzieło Marco Polo, który udał się do Azji w roku 1271 wzmianki o tej rasie podkreślają jej siłę, tak fizyczną jak i charakteru, oraz imponujący wygląd. Nawet szczekanie tybetańskich mastyfów opisywano jako jedyne w swoim rodzaju i swoiste dla tej rasy. Dawni europejscy kynolodzy, jak Martin, Youatt, Megnin, Beckmann, Siber, Strobel i Bylandt starali się zebrać jak najwięcej wiadomości o tych psach i zafascynowani były jej pochodzeniem i znaczeniem w kulturze Tybetu; niektórzy z nich uważali wręcz, że są one przodkami wszystkich molosów i psów górskich. Jednym z pierwszych mastyfów tybetańskich, jakie poznał świat zachodni, był pies, przysłany w darze dla Królowej Wiktorii przez Wicekróla Indii, Lorda Hardinge, w 1847 roku. W latach osiemdziesiątych XIX wieku Edward VIII, wówczas Książę Walii, przywiózł do Anglii kolejne dwa psy. Pierwszy miot mastyfów tybetańskich urodził się w 1898 roku w ZOO w Berlinie.
WRAŻENIE OGÓLNE : Pies masywny, ciężki, proporcjonalnie zbudowany, o mocnym kośćcu. Imponujący, o solidnym, poważnym wyrazie. Łączy majestatyczną siłę, krzepę i wytrzymałość, przystosowany jest do pracy w różnych warunkach klimatycznych. Długo dojrzewa; suki osiągają ją w pełni w wieku 2- lat, a psy nie wcześniej, jak w 4 roku życia.
WAŻNE PROPORCJE :
- Długość czaszki od stopu do guza potylicznego równa długości kufy, ale kufa może być też trochę krótsza.
- Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/ TEMPERAMENT : Pies niezależny, z natury obrońca, wzbudzający respekt. Niezawodny stróż terenu i obrońca rodziny.
GŁOWA : Mocna, ciężka, szeroka. U dorosłych osobników od oka do kąta pyska może rozciągać się fałda skóry.
MÓZGOCZASZKA :
- Czaszka : Duża, bardzo lekko zaokrąglona, z wyraźnym guzem potylicznym.
- Stop : Wyraźny.
TRZEWIOCZASZKA :
- Nos : Duży, jak najciemniejszy przy danym umaszczeniu, o dobrze rozwartych nozdrzach.
- Kufa : Dobrej szerokości, dobrze wypełniona i głęboka, tępo zakończona.
- Wargi : Dobrze wykształcone, zakrywające żuchwę.
- Uzębienie : Szczęki mocne, kompletny zgryz nożycowy: siekacze szczęki ściśle zachodzą przed siekacze żuchwy. Dopuszczalny zgryz cęgowy. Zęby równomiernie rozmieszczone.
- Oczy : Średniej wielkości, w różnych odcieniach brązu odpowiednio do umaszczenia, im ciemniejsze, tym lepiej. Szeroko rozstawione, owalne, lekko skośne. Powieki dobrze przylegające. Wyraz pełen godności.
- Uszy : Średniej wielkości, trójkątne, wiszące, osadzone pomiędzy krawędzią czaszki a okiem, skierowane do przodu, szczególnie, gdy pies jest pobudzony, i przylegające do policzków. Pokryte miękkim, krótkim włosem.
SZYJA : Mocna, dobrze umięśniona, łukowato wysklepiona. Podgardle niewielkie. Gęsta, okazała kryza, zwłaszcza u samców.
TUŁÓW : Mocny.
- Grzbiet : Prosty, umięśniony.
- Zad: Szeroki, raczej poziomy.
- Klatka piersiowa : Raczej głęboka, średniej szerokości, o dobrze wysklepionych żebrach, kształtu sercowatego. Spodnia krawędź mostka sięga poniżej łokcia.
OGON : Średniej długości, osadzony wysoko w jednej linii z grzbietem, w ruchu i przy pobudzeniu noszony wysoko, luźno zawinięty nad grzbietem , dobrze owłosiony.
KOŃCZYNY PRZEDNIE : Proste, dobrze kątowane i porośnięte obfitą sierścią.
- Łopatka : Skośna, dobrze umięśniona.
- Łokcie : Nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
- Podramię : Proste, o mocnym kośćcu.
- Śródręcze : Mocne, lekko nachylone.
KOŃCZYNY TYLNE : Mocne, dobrze umięśnione i kątowane. Oglądane z tyłu – równoległe.
-Udo : Dość długie, mocne, dobrze umięśnione, ale nie przeładowane mięśniami.
-Kolano : Dobrze kątowane.
-Staw skokowy : Mocny, niski.
-Wilcze pazury mogą być pozostawione.
ŁAPY : Dość duże, mocne, okrągłe i zwarte, palce dobrze wysklepione, obfity włos między palcami.
CHODY : Ruch zdecydowany, a przy tym lekki i elastyczny, z dobrym wykrokiem i silnym napędem kończyn tylnych. Przy większej prędkości z tendencją do zbieżności. Stęp pełen godności. Mastyf tybetański sprawnie i wydajnie porusza się w każdym terenie.
SZATA/SIERŚĆ : Twarda, gęsta, struktura ważniejsza od obfitości. Włos okrywowy nie przesadnie długi ani gruby, ale szorstki, prosty i nastroszony, w żadnym razie nie jedwabisty, falisty czy kędzierzawy. Podszerstek gęsty i wełnisty, w miesiącach letnich skromniejszy. U samców sierść wyraźnie bardziej imponująca, niż u suk. Obfita sierść na szyi i łopatkach tworzy kryzę. Ogon obficie owłosiony, na udach wyraźne portki.
MAŚĆ :
-Intensywnie czarna, z podpalaniem lub bez;
-błękitna z podpalaniem lub bez,
-złota,
-śniada.
Barwy możliwie czyste; podpalanie od intensywnie kasztanowego po jaśniejsze. Dopuszczalna biała gwiazdka na piersi, a tolerowane małe białe znaczenia na łapach. Podpalanie występuje nad oczami, na dolnych partiach kończyn i spodzie ogona, na kufie. Tolerowane okulary wokół oczu.
WIELKOŚĆ :
- Wysokość w kłębie :
* Psy : nie mniej jak 66 cm.
* Suki : nie mniej jak 61 cm.
WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
WADY DUŻE:
- Zła kondycja fizyczna i brak sprawności.
- Głowa lekka lub bardzo pomarszczona.
- Obwisłe wargi.
- Obfite podgardle.
- Uszy duże i/lub nisko osadzone.
- Oczy jasne, przeszywające spojrzenie.
- Słaba pigmentacja, zwłaszcza na nosie.
- Beczkowate żebra.
- Ogon mocno skręcony nad grzbietem.
- Zbyt głębokie lub strome kątowanie tyłu.
- Ruch ciężki, związany.
- Wzrost poniżej minimum (tolerancja 2 cm).
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Przodozgryz lub tyłozgryz.
- Każda maść oprócz wymienionych we wzorcu, np. biała, kremowa, czekoladowa, szara, lila, pręgowana, łaciata.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
Tibetan Mastiff
POCHODZENIE : Tybet.
PATRONAT : FCI.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24.03.2004.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies do towarzystwa i stróżujący.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego. Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Mastyf tybetański (Do Khyi) to prastara rasa psów, pilnujących stad w Himalajach i stróżujących w tybetańskich klasztorach. Od starożytności narosło o niej wiele mitów. Od Arystotelesa (384-322 p.n.e.) po słynne dzieło Marco Polo, który udał się do Azji w roku 1271 wzmianki o tej rasie podkreślają jej siłę, tak fizyczną jak i charakteru, oraz imponujący wygląd. Nawet szczekanie tybetańskich mastyfów opisywano jako jedyne w swoim rodzaju i swoiste dla tej rasy. Dawni europejscy kynolodzy, jak Martin, Youatt, Megnin, Beckmann, Siber, Strobel i Bylandt starali się zebrać jak najwięcej wiadomości o tych psach i zafascynowani były jej pochodzeniem i znaczeniem w kulturze Tybetu; niektórzy z nich uważali wręcz, że są one przodkami wszystkich molosów i psów górskich. Jednym z pierwszych mastyfów tybetańskich, jakie poznał świat zachodni, był pies, przysłany w darze dla Królowej Wiktorii przez Wicekróla Indii, Lorda Hardinge, w 1847 roku. W latach osiemdziesiątych XIX wieku Edward VIII, wówczas Książę Walii, przywiózł do Anglii kolejne dwa psy. Pierwszy miot mastyfów tybetańskich urodził się w 1898 roku w ZOO w Berlinie.
WRAŻENIE OGÓLNE : Pies masywny, ciężki, proporcjonalnie zbudowany, o mocnym kośćcu. Imponujący, o solidnym, poważnym wyrazie. Łączy majestatyczną siłę, krzepę i wytrzymałość, przystosowany jest do pracy w różnych warunkach klimatycznych. Długo dojrzewa; suki osiągają ją w pełni w wieku 2- lat, a psy nie wcześniej, jak w 4 roku życia.
WAŻNE PROPORCJE :
- Długość czaszki od stopu do guza potylicznego równa długości kufy, ale kufa może być też trochę krótsza.
- Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/ TEMPERAMENT : Pies niezależny, z natury obrońca, wzbudzający respekt. Niezawodny stróż terenu i obrońca rodziny.
GŁOWA : Mocna, ciężka, szeroka. U dorosłych osobników od oka do kąta pyska może rozciągać się fałda skóry.
MÓZGOCZASZKA :
- Czaszka : Duża, bardzo lekko zaokrąglona, z wyraźnym guzem potylicznym.
- Stop : Wyraźny.
TRZEWIOCZASZKA :
- Nos : Duży, jak najciemniejszy przy danym umaszczeniu, o dobrze rozwartych nozdrzach.
- Kufa : Dobrej szerokości, dobrze wypełniona i głęboka, tępo zakończona.
- Wargi : Dobrze wykształcone, zakrywające żuchwę.
- Uzębienie : Szczęki mocne, kompletny zgryz nożycowy: siekacze szczęki ściśle zachodzą przed siekacze żuchwy. Dopuszczalny zgryz cęgowy. Zęby równomiernie rozmieszczone.
- Oczy : Średniej wielkości, w różnych odcieniach brązu odpowiednio do umaszczenia, im ciemniejsze, tym lepiej. Szeroko rozstawione, owalne, lekko skośne. Powieki dobrze przylegające. Wyraz pełen godności.
- Uszy : Średniej wielkości, trójkątne, wiszące, osadzone pomiędzy krawędzią czaszki a okiem, skierowane do przodu, szczególnie, gdy pies jest pobudzony, i przylegające do policzków. Pokryte miękkim, krótkim włosem.
SZYJA : Mocna, dobrze umięśniona, łukowato wysklepiona. Podgardle niewielkie. Gęsta, okazała kryza, zwłaszcza u samców.
TUŁÓW : Mocny.
- Grzbiet : Prosty, umięśniony.
- Zad: Szeroki, raczej poziomy.
- Klatka piersiowa : Raczej głęboka, średniej szerokości, o dobrze wysklepionych żebrach, kształtu sercowatego. Spodnia krawędź mostka sięga poniżej łokcia.
OGON : Średniej długości, osadzony wysoko w jednej linii z grzbietem, w ruchu i przy pobudzeniu noszony wysoko, luźno zawinięty nad grzbietem , dobrze owłosiony.
KOŃCZYNY PRZEDNIE : Proste, dobrze kątowane i porośnięte obfitą sierścią.
- Łopatka : Skośna, dobrze umięśniona.
- Łokcie : Nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
- Podramię : Proste, o mocnym kośćcu.
- Śródręcze : Mocne, lekko nachylone.
KOŃCZYNY TYLNE : Mocne, dobrze umięśnione i kątowane. Oglądane z tyłu – równoległe.
-Udo : Dość długie, mocne, dobrze umięśnione, ale nie przeładowane mięśniami.
-Kolano : Dobrze kątowane.
-Staw skokowy : Mocny, niski.
-Wilcze pazury mogą być pozostawione.
ŁAPY : Dość duże, mocne, okrągłe i zwarte, palce dobrze wysklepione, obfity włos między palcami.
CHODY : Ruch zdecydowany, a przy tym lekki i elastyczny, z dobrym wykrokiem i silnym napędem kończyn tylnych. Przy większej prędkości z tendencją do zbieżności. Stęp pełen godności. Mastyf tybetański sprawnie i wydajnie porusza się w każdym terenie.
SZATA/SIERŚĆ : Twarda, gęsta, struktura ważniejsza od obfitości. Włos okrywowy nie przesadnie długi ani gruby, ale szorstki, prosty i nastroszony, w żadnym razie nie jedwabisty, falisty czy kędzierzawy. Podszerstek gęsty i wełnisty, w miesiącach letnich skromniejszy. U samców sierść wyraźnie bardziej imponująca, niż u suk. Obfita sierść na szyi i łopatkach tworzy kryzę. Ogon obficie owłosiony, na udach wyraźne portki.
MAŚĆ :
-Intensywnie czarna, z podpalaniem lub bez;
-błękitna z podpalaniem lub bez,
-złota,
-śniada.
Barwy możliwie czyste; podpalanie od intensywnie kasztanowego po jaśniejsze. Dopuszczalna biała gwiazdka na piersi, a tolerowane małe białe znaczenia na łapach. Podpalanie występuje nad oczami, na dolnych partiach kończyn i spodzie ogona, na kufie. Tolerowane okulary wokół oczu.
WIELKOŚĆ :
- Wysokość w kłębie :
* Psy : nie mniej jak 66 cm.
* Suki : nie mniej jak 61 cm.
WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
WADY DUŻE:
- Zła kondycja fizyczna i brak sprawności.
- Głowa lekka lub bardzo pomarszczona.
- Obwisłe wargi.
- Obfite podgardle.
- Uszy duże i/lub nisko osadzone.
- Oczy jasne, przeszywające spojrzenie.
- Słaba pigmentacja, zwłaszcza na nosie.
- Beczkowate żebra.
- Ogon mocno skręcony nad grzbietem.
- Zbyt głębokie lub strome kątowanie tyłu.
- Ruch ciężki, związany.
- Wzrost poniżej minimum (tolerancja 2 cm).
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Przodozgryz lub tyłozgryz.
- Każda maść oprócz wymienionych we wzorcu, np. biała, kremowa, czekoladowa, szara, lila, pręgowana, łaciata.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.